Η Αλίκη στη Χώρα των Gamato-ν

Συνήθως δε μου αρέσουν οι οσκαρικές ταινίες, πράγμα που έγινε και φέτος. Η ταινία που ξεχώρισα, το «Sherlocke Holmes», υποψήφιο μόνο για την κατηγορία της συνολικής μουσικής επένδυσης, έφυγε από το Kodak Theatre με την ουρά στα σκέλια. Μια ταινία όμως που σίγουρα θα σάρωνε τα αγαλματάκια και πιθανόν να μου αρέσει είναι η Αλίκη του Μπάρτον, κυρίως γιατί ο τύπος είναι ο μεγαλύτερος παραμυθάς του σύγχρονου κινηματογράφου, ο Depp μπορεί να παίξει ο,τιδήποτε, και το πρωτότυπο παραμύθι του Caroll αποτελεί ένα απ΄τα πιο «ενήλικα» και σκοτεινά παραμύθια που έχουν γραφτεί ποτέ. Οπότε το ζήτημα δεν είναι αν θα τη δω, αλλά που, κι εδώ θα μπορούσα να «ευχαριστήσω» τα παιδιά απ’τη Δ.Η.Ε. που μ’έβγαλαν απ’αυτό το λούκι, κλείνοντας το μεγαλύτερο downloading site στην Ελλάδα.
Εδώ θα κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου και θα πω ότι τα «παιδιά του gamato» (που της τελευταίες μέρες είναι τόσο γνωστά όσο και τα «παιδιά του Πειραιά» της Μελίνας, τα «παιδιά της πιάτσας» του Τσιφόρου, και πάει λέγοντας) μέσα από τις διαφημίσεις και τα συναφή, την έκαναν την μπάζα τους, κι αυτό μάλλον ήταν και το θανάσιμο λάθος που τους οδήγησε στην ψειρού, κι όχι τα πνευματικά δικαιώματα κι όλα αυτά περί πνευμάτων που όπως δεσμεύτηκε θα σας εξηγήσει αναλυτικότερα και με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο ο Θείος. Γιατί κανένας δεν ασχολείται με τον καθένα που παρανομεί κι η τσέπη του παραμένει άδεια, ωστόσο μόλις παχύνει λίγο το πορτοφόλι του, αποκτά καινούρια καγκελωτά κουφώματα…
Κι όλα αυτά γιατί όπως είπε και ο φίλτατος κος Λοβέρδος, δεν υπάρχει σάλιο. Οπότε το να πλουτίζει κάποιος στις πλάτες άλλου, κάτι αυτονόητο τα προηγούμενα χρόνια, είναι επισήμως το πλέον in-fashion έγκλημα. Βέβαια οι κακές γλώσσες λένε πως οι πολιτικοί συνεχίζουν να πλουτίζουν στις δικές μας πλάτες, αλλά ζώντας σε μια χώρα που ακόμα αποφασίζουν για την έρευνα του σκανδάλου της Siemens, όπως λέει και το ανέκδοτο, τις παρασκευές….ζoριζόμαστε λιγο, άλλα όλα καλά!
Σάλιο φυσικά δεν έχουν κι οι αγρότες. Με τους οποίους η κάθε κυβέρνηση πληρώνει το αξεπέραστο «Τσοβόλα δώστα όλα» με το κλείσιμο των Τεμπών και των λοιπών κύριων περασμάτων για κανένα μήνα, σχεδόν κάθε χρόνο. Με τους αγρότες λοιπόν τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν: Το πρώτο είναι ότι οι άνθρωποι κυριολεκτικά πεινάνε, κι αν δε βγούνε θα συνεχίσουν να πεινάνε. Το δεύτερο είναι ότι όλα αυτά υποκινούνται από κομματικές παρατάξεις και εσωτερικές διαμάχες αυτών, πράγμα που κι ένα μήνα να έχεις ζήσει στο Ελλάντα, έχεις πάρει πρέφα ότι είναι ο κύριος λόγος για όλες πάνω-κάτω τις πολιτικές διαμαρτυρίες. Τρίτος λόγος, κι ένας που έχω αρχίσει να πιστεύω τώρα τελευταία είναι ότι έχουν δει όλοι από καμιά δεκαριά φορές τους «300», έχουν και μια σφαιρική γνώση του τι έγινε στο Κιλελέρ, και βάλθηκαν να ξαναγράψουν χρυσές σελίδες στην ελληνική ιστορία...Με όρους στοιχήματος θα έπαιζα το 1 ή το 2, αλλά θα έβαζα και κανένα πεντάευρω στο 3 γιατί σ’αυτή τη χώρα, κατά καιρούς τα βλέπουμε όλα…
Πάντως ευτυχώς που υπάρχει και το ποδόσφαιρο ώρες ώρες κι αποκτάμε την ωραία αυτή ψευδαίσθηση ότι η σκληρή δουλειά υπερτερεί των χρημάτων, γιατί μεσοβδόμαδα η Λυόν με πειθαρχία και τρέξιμο πέταξε εκτός συνέχειας Τσου Λου τη Ρεάλ (που του χρόνου της προτείνουμε να αγοράζει τις αντίπαλες ομάδες καλύτερα). Όχι ότι αυτοί είναι φτωχούληδες, αλλά τουλάχιστον δε βάλθηκαν να αγοράσουν κάθε παιδάκι που κλωτσάει στραβά…



The importance of being happy. Παραφράζω τον τίτλο του θεατρικού του Ουάιλντ, και τον αφιερώνω σε όλους τους έλληνες πολιτικούς, με την εγκυκλοπαιδική πληροφορία ότι ένας στους έξι νέους στην Ελλάδα πάσχει από κατάθλιψη. Τώρα ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε…..



Κος Γουρούνης