Βοήθειά μας

Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποια πράγματα που, όταν είσαι μικρός σου λένε θα τα καταλάβεις μεγαλώνοντας, μόλις μεγαλώσεις ότι θα τα καταλάβεις ωριμάζοντας, κι όταν με το καλό ωριμάσεις σου λένε πως για να τα καταλάβεις πρέπει να αλλάξεις τρόπο σκέψης. Κοινώς δεν τα καταλαβαίνεις ποτέ. Ε λοιπόν, ένα από αυτά είναι η σχέση κράτους – εκκλησίας, κι ως προέκταση αυτής, η σχέση της εκκλησίας με τα χρήματα των Ελλήνων.
Το αν πιστεύει κάποιος στο Θεό, τον Αλλάχ ή τον Ποσειδώνα τον Τριαινοφόρο είναι δικιά του υπόθεση, όπως δικιά του υπόθεση είναι και το να γουστάρει να ακουμπάει το μεροκάματό του κάθε βδομάδα στα παγκάρια. Αν βέβαια αυτό σου εξασφαλίζει γκόμενες και ουίσκι 18άρι στον μεταθανάτιο κήπο της Εδέμ, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, που αν την ανοίξω εδώ ο Λεωνίδας θα μου ανοίξει το κεφάλι με το πληκτρολόγιο, αφού μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι. Και το πληκτρολόγιο φυσικά.
Τέλος πάντων, αυτό που δεν είναι υπόθεση του κάθε πιστού είναι ένας υποτυπώδης έλεγχος της εκκλησιαστικής περιουσίας, έλεγχο στον οποίο υπόκειται κάθε ιδιωτική ή κρατική επιχείρηση. Και δε θέλω «ου» για το «επιχείρηση», γιατί με βαριά τη καρδία θα σας θυμίσω τον σεβάσμιο Εφραίμ και κάτι που ακούστηκε για ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα…
Δε θέλω να γίνομαι συνομωσιολόγος αλλά κάτι βρομάει από χιλιόμετρα. Κανένας δεν αμφισβητεί το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας, αλλά νομίζω ότι για τους αγωγούς μιας θρησκείας που κηρύττει την αγάπη προς τον πλησίον αυτά είναι πράγματα επικροτήσιμα μεν, αυτονόητα δε! Άσε που τα 100 εκατομμύρια που δίνονται ετησίως, δεν είναι το ετήσιο κέρδος. Είναι πολλά τα έξοδα συντήρησης; Τότε γιατί η Επισκοπή Λάρισας ντύνεται αποκλειστικά με υποδήματα Prada; Και γιατί στον ταπεινό Πλατύκαμπο, απ’τον οποίον κατάγομαι κι ως εκ τούτου μπορώ να μιλήσω με ασφάλεια, η εκκλησία είναι ιδιοκτήτης ενός οικήματος και αρκετών οικοπέδων; Αυτά δεν συμβάλλουν στη συντήρηση και στους εκκλησιαστικούς μισθούς; Δεν είμαστε ηλίθιοι κύριοι. Τα ορφανά παιδάκια δεν πρόκειται να πεινάσουν (περισσότερο) αν η εκκλησία φορολογηθεί με το 20% των εσόδων, έστω κι αν χρειαστεί να συνηθίσουμε στην εικόνα των fit ιερέων με τις μικρότερες κοιλίτσες…
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως η εκκλησία, δυστυχώς, δεν ξεφεύγει απ’το χρυσό κανόνα. Εκ των έσω η διαφθορά έχει χτυπήσει κόκκινο, κι ενώ υπάρχουν άνθρωποι με ιδεολογία, όνειρα και διάθεση να προσθέσουν στην κοινωνία, τους φρενάρουν κάποιοι άλλοι που θέλουν να προσθέσουν μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Ακριβώς όπως στην πολιτική.

ΥΓ1: Γέλασα πολύ με το άρθρο του Θείου για τη Γιουροβίζιον. Φέτος σπαταλήστε ένα μινιματάκι για να ψηφίσετε κάποιο απ’τα μεγάλα φαβορί, γιατί σπάει ο διάολος το ποδάρι και βγαίνουμε πρώτοι, βλέπω το Γιώργο την άλλη μέρα να κηρύσσει πτώχευση..

ΥΓ2: Δεν μπορώ να καταλάβω τις κακοήθειες μερικών, ότι η Αστυνομία στην Ελλάδα αργεί και δεν είναι πανταχού παρούσα. Το πάρτυ των παιδιών τις προάλλες στο πιτς – φιτίλι το σχόλασαν. Ένα μπράβο στο φίλο μου το Γιάννη και στα άλλα παιδιά για την οργάνωση, σε μια ωραία βραδιά που δε μας άφησαν να την τελειώσουμε το ίδιο ωραία.

ΥΓ3: Αν κάποιος μας έλεγε πριν ένα μήνα ότι θα είχαμε τη μισή υποστήριξη από αυτή που μας χαρίσατε απλόχερα, θα τον λέγαμε στην καλύτερη τρελό. Απλά ευχαριστούμε, όλα τ’ άλλα περιττεύουν.

Κος Γουρούνης