16 πράγματα που μάθαμε απ' το ντέρμπι

• Στο Μεξικό υπάρχει μια λέξη, το machismo που, μέσα στα ευρύτερα πλαίσια της μετάφρασης, μπορεί να μεταφερθεί ως μαγκιά. Αυτή η μαγκιά είναι ένας παράγοντας – φάντασμα στα ομαδικά σπορ, ωστόσο στα ελληνικά πρωταθλήματα ολόκληρες σεζόν κρίνονται απ’ αυτήν. Χθες, και για πρώτη φορά στη φετινή Superleague, ο Ολυμπιακός έδειξε να τη διαθέτει. Κλώτσησε όσο έπρεπε, μάλωσε όσο έπρεπε, και το κυριότερο απ’ όλα, αποσυντόνισε τον αντίπαλο για να φτάσει σε μια μεγάλη νίκη.

• Όμως δεν μπορεί κάποιος παρά να σκεφτεί, ότι ο Ολυμπιακός ήταν τόσο κακός συνολικά φέτος, που έχασε ένα πρωτάθλημα με μια διαφορά +6 που έχτισε ο ίδιος στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό. Για πρώτη φορά λοιπόν μετά τη σεζόν 92/93 ο Ολυμπιακός δε θα στεφθεί πρωταθλητής έχοντας το απόλυτο στα ντέρμπι! Τότε το είχε πάρει η ΑΕΚ, ενώ τώρα προς την κούπα κατευθύνεται ο ΠΑΟ που έχασε το απόλυτο των βαθμών. Είδωμεν βέβαια γιατί φέτος ποτέ δεν ξέρεις...

• Η πικρή γεύση που απομένει στα στόματα των παιχτών του Παναθηναικού, δεν έχει να κάνει τόσο με την ήττα, αλλά με τη συνειδητοποίηση πως υπερτίμησαν τον αιώνιο αντίπαλο. Πράγματι, η χρησιμοποίηση των Ζιλμπέρτο – Σιμάο – Κατσουράνη ( με το ελαφρυντικό της χρησιμοποίησης του τελευταίου σαν στόπερ ), υποδεικνύει πως ο κόουτς των πράσινων το ματς το φοβήθηκε. Λανθασμένα, διότι όπως φάνηκε οι Μαρέσκα – Στολτίδης αδυνατούν να ακολουθήσουν έναν νέο και ευκίνητο παίκτη όπως ο Νίνης.

• Οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, ενδέχεται να αποτελούν το πιο αργό και μη αθλητικό δίδυμο μεσαίας γραμμής στην Ευρώπη. Ο ιταλός είτε αργεί να προσαρμοστεί υπερβολικά είτε αδυνατεί λόγω φυσικής κατάστασης, είναι μία απ’ τις 3 χειρότερες μεταγραφές της φετινής Supeleague. Ο δε «Ιέρο», όλοι συμφωνούν πως έπρεπε να κρεμάσει τα παπούτσια του απ’ το καλοκαίρι.

• Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους παίχτες των πειραιωτών όμως; Δεν μπορεί κάποιος παρά να θαυμάσει το ένστικτο του Ματ, όπως και τη φρεσκάδα που δίνει ο «σβούρας» Λούα Λούα. Αυτοί οι δύο ήταν οι καλύτεροι των φιλοξενούμενων, με τους οπαδούς δικαίως να αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν και οι δύο προσέφεραν απ’ την αρχή της σεζόν.

• Υπάρχουν παίχτες που προσφέρουν συνέχεια, όποτε τους το ζητηθεί, και στην ιστορία μένουν μόνο τα λάθη τους, αντί για όλες εκείνες τις φορές που κράτησαν τον πήχη των προσδοκιών ψηλά. Τέτοια είναι η περίπτωση του Ζεβλάκοβ, που στον αντί – Μέλμπεργκ ρόλο ήταν πολύ καλός, αλλά όλοι θα θυμούνται μάλλον το αυτογκόλ που πήγε να βάλει. Υπάρχουν και οι πολυδιαβασμένες ιστορίες των ασώτων, που αποφασίζουν κάποια στιγμή να γυρίσουν και να αποδείξουν την αξία τους. Τέτοια είναι η περίπτωση του Ραούλ Μπράβο, που παίζει να κάνει το καλύτερο πρωτάθλημα της καριέρας του.

• Ο Ντάτολο μπορεί πολλά, αλλά δε θέλει. Αλλά όπως φαίνεται δεν τον θέλουν κι όλας, οπότε είναι πάτσι όλοι.

• Στον Παναθηναικό τώρα, ο Σισέ προσπάθησε, αλλά δεν του έκατσε, κάτι που πάνω κάτω περιγράφει τον αγώνα όλων των πρασίνων. Για μας, ο καλύτερος όλων ήταν ο Σαλπιγγίδης, όχι μόνο για την κινητικότητα του, αλλά και γιατί ήταν ο μόνος παίχτης στο γήπεδο που δικαιολογεί τον όρο «επαγγελματίας». Πάλεψε και φώναξε, χωρίς όμως να πιαστεί στα χέρια με κανέναν όπως άλλοι παίχτες των πρασίνων. Αρχηγοί της ομάδας τους, αλλά και της εθνικής.

• Ο αρχηγός ως θεσμός στα ομαδικά αθλήματα υπάρχει για να οργανώνει να ηρεμεί και οπότε πρέπει να ξυπνάει τους συμπαίκτες του. Ο Καραγκούνης με το κλαίγεται και να ψάχνεται για μανούρες (ας μου επιτραπεί η έκφραση) όλη την ώρα θύμιζε περισσότερο ημίγυμνο νεαρό στη θύρα 13 παρά αρχηγό ομάδας στον αγώνα που θα της εξασφάλιζε τον τίτλο.

• Στο Λουκά το Βύντρα αξίζει τουλάχιστον ένα μπράβο. Δεν ξέρει. Το παλεύει ομως

• Το ποδόσφαιρο είναι σαν τη μαγειρική. Τα πολλά μπαχαρικά κουράζουν. Όταν το καταλάβει αυτό ο Λέτο, τότε θα μπορεί να θεωρείται ποδοσφαιριστής.

• Ο ολυμπιακός ΔΕΝ έχει προπονητή. Δεν θα κρίνω τις ποδοσφαιρικές γνώσεις του Μπάντοβιτς αλλά από την πλευρά διαχείρισης χαρακτήρων και συμπεριφορών δεν κάνει ούτε για νηπιαγωγείο με δεμένα τα νήπια στις καρέκλες τους. Και για να καταλάβετε καλύτερα ότι ο καθένας κάνει του κεφαλιού του θυμηθείτε την φάση όπου ο Μήτρογλου κατέβαζε την μπάλα αγκαζέ με τον Μαρέσκα. Αυτό θα πει ανάπτυξη!

• Και στους παίχτες έρχεται να προστεθεί κι όλο το προπονητικό τιμ, τουλάχιστον αυτό καταλάβαμε απ’ την αποβολή του γυμναστή. Αν μη τι άλλο γελάσαμε λίγο με το «Είναι αλήτης»…

• Αξιοσημείωτο είναι και πρέπει να αναφερθεί πως ο Αντώνης Νικοπολίδης δεν έχει δεχθεί ποτέ γκολ εναντίον του Παναθηναϊκού. Αυτό δεν πρέπει να του δίνει ελπίδες βέβαια. Πιο πολύ παίζει μπάλα η εξυπνάδα του παρά ο ίδιος.

• Οι καθυστερήσεις επιβαρύνουν την ομάδα που θέλει το γκολ. Οι οπαδοί των πράσινων που προκάλεσαν τα επεισόδια στο 64’στέρησαν από την ομάδα τους τουλάχιστον μία ευκαιρία. Και φυσικά έδωσαν ανάσες στους…παλαίμαχους του Ολυμπιακού!

• Πόσα δάχτυλα πρέπει να χαθούν για να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα από το ποδόσφαιρο;

Οι στοιχηματζίδες