Περί Καπνίσματος

Αν κάτι μας χαρακτηρίζει ως έλληνες, αυτό είναι η υπερβολή. Έχει μυριογραφτεί από πολλούς και σημαντικότερους εμού, αλλά η καθημερινή συνειδητοποίηση μπορεί μόνο να σε εκνευρίσει ή να σε λυπήσει. Σάββατο βράδυ στην πόλη, κι εκεί που έχω αποφασίσει να κλείσω κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και να βάλω να παίζει η έκτη και τελευταία σεζόν των «Χαμένων» (που μακάρι να τους βρούνε, να ησυχάσει το κεφάλι μας απ’αυτό), με πήρε ένας φίλος -απ’αυτούς που τους συναντάς μια φορά στο λύκειο, μία σαν φοιτητής, μία στο γάμο τους και μία όταν αποδημούν εις Κύριον- και κανονίσαμε ένα μεταμεσονύκτιο ποτάκι σε ένα από τα in στέκια της πόλης το τελευταίο διάστημα. Αποφάσισα, λοιπόν, πως οι αμερικανιές μπορούν να περιμένουν και του έκανα τη χάρη, τι χάρη δηλαδή, αφού με το μαγαζί ενθουσιάστηκα, τόσο με τη μουσική, το χώρο και την ωραία μπαργούμαν, όσο και με το ότι ουίσκι special με 8 ευρώ είχα καιρό να πιω. Όλα καλά, όλα ανθηρά, ώσπου ανάψαμε δυο τσιγαράκια. Αυτό ήταν. Το μισό προσωπικό έπεσε επάνω μας, λες και αναγνώρισαν ξαφνικά στα πρόσωπά μας τα αδέρφια Παλαιοκώστα, και μερικοί ευγενικά, άλλοι όχι τόσο, μας είπαν ότι μπορούμε να καπνίσουμε μόνο έξω. Έξω. Παρέα με το χιονόνερο.
Δεν είμαι φανατικός καπνιστής και μπορώ να αντέξω και χρόνο χωρίς τσιγάρο, οπότε το συγκεκριμένο μέτρο με αφήνει παγερά αδιάφορο. Μπορώ ακόμα και να καταλάβω όλους εκείνους που ξαφνικά έμαθαν τον όρο «παθητικός καπνιστής» και τον αμολάνε ελεύθερα δεξιά-αριστερά, γιατί όντως το παθητικό κάπνισμα είναι εξίσου βλαβερό. Απλά αλίμονο αν η διαφορά μας απ’τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ήταν μόνο αυτή. Σε μια χώρα που θυμίζει μια τεράστια χωματερή, αφού ο καθένας αφήνει τη βρώμα του όπου του καπνίσει, που στις μεγαλουπόλεις της χρειάζεσαι 3-4 φίλτρα τουλάχιστον για να πιεις νερό, που οι μισές αποχετεύσεις είναι τουλάχιστον τριτοκοσμικές, και που οι μισοί έλληνες νομίζουν ότι οι όροι «βιολογικός καθαρισμός» και «ανακύκλωση» είναι όροι cult ταινίας sci-fi του ’60, ναι, έλληνες, το παθητικό κάπνισμα θα σας σκοτώσει…

Εξάλλου, τις προάλλες θυμήθηκα τον μακαρίτη τον Όσκαρ Ουάιλντ που έγραψε ότι το κοινό έχει ανάγκη να γνωρίζει τα πάντα εκτός από αυτά που αξίζει να γνωρίζει, όταν ο Γιώργάκης περιχαρής έβγαινε από το Λευκό Οίκο να μας ανακοινώσει ότι καταργούνται οι βίζες για το Αμέρικα, κι όλα αυτά σε ειδικό έκτακτο δελτίο, στη μέση αγώνα Champions League. Όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι άκουσε η μαμά του, η κα Μαργαρίτα, απ’τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους, αλλά και ιδιοκτήτες καφετεριών…Παρεπιπτόντως, το ότι καταργήθηκε η βίζα δε σημαίνει ότι θα χάσουμε το δικαίωμα μας στην ελάσσονα σεξουαλική παρενόχληση απ’την κάθε δίμετρη ντουλάπα που δουλεύει σε αμερικανικό αεροδρόμιο. Μην ανησυχείτε…

Τέλος, χθες διάβασα για ένα μωρό στην Κορέα (δεν είμαι σίγουρος, πρόκειται πάντως για μία από εκείνες τις χώρες), που πέθανε γιατί οι γονείς του το ξέχασαν, καθώς ήταν απασχολημένοι φροντίζοντας το διαδικτυακό τους μωρό, σε μία απ’αυτές τις on-line ανοησίες. Πολλά μπορεί κανείς να πει και να γράψει, αλλά το κυριότερο είναι ότι η ζωή έξω απ’τα 2 GB, τα modems και τα routers, είναι πιο όμορφη και μακάρι να το καταλάβουμε όλοι κάποια μέρα. Κι αν νομίζετε πως η Κορέα είναι πολύ μακριά, μη φάτε, έχει γλαρόσουπα. Κάποιο βράδυ που θα γυρνάτε σπίτι σας ρίχτε μια ματιά σε ένα internet café, δείτε όλες αυτές τις αποβλακωμένες φάτσες και μετά πείτε μου ότι αυτό δε θα μπορούσε να γίνει στη γειτονιά σας…

-Σας ευχαριστουμε για τη βοήθεια και την υποστήριξή σας στα πρώτα μας βήματα. Τα σχόλιά σας κι οι ιδέες σας είναι ο μόνος μας οδηγός.-

Κος Γουρούνης