Eurovison & Humour

Πριν προλάβω καλά καλά να δημοσιεύσω το πρώτο μου άρθρο με έκραξαν για την πολιτική θεματολογία μου και μου έκοψαν κάθε διάθεση για σοβαρές συζητήσεις (δεν ήθελα και πολύ...). Έτσι είπα να ασχοληθώ με κάτι εντελώς ασόβαρο, αστείο, γελοίο και ανούσιο.

Με την Eurovision.

Καλώς ή κακώς δεν είχα την τύχη να παρακολουθήσω live την εκπομπή της ΝΕΤ για το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει την χώρα μας (είχαμε εκπομπή άλλωστε...), αλλά το μετάνιωσα οικτρά μόλις πρωτοάκουσα το "OPA"...

Είδα επιτέλους να επιστρέφουμε στις παλιές καλές εποχές του S.A.G.A.P.O. με μια μεγαλειώδη εμφάνιση του Γιώργου Αλκαίου (νεκρανάσταση, όπως είπε κι ο φίλος Τσίρι) και των χορευτών του!

Είδα επίσης τις λατρεμένες μου μελισσούλες να μην με απογοητεύουν και να επιβεβαιώνουν τα όσα έχω πει γι' αυτές!

Τώρα θα αναρωτιέστε "πλάκα μας κάνει ο ηλίθιος?". Προφανώς...

Όπως πιστεύω πως πλάκα έκαναν όσοι μπήκαν στον κόπο να ψηφίσουν ένα απ' αυτά τα κομμάτια!!! Αδυνατώ να πιστέψω πως υπάρχουν έλληνες με τόσο αρρωστημένο γούστο.

Βέβαια, θα μου πείτε, εδώ κάποιοι τη βρίσκουν με κατσίκες, κάποιοι άλλοι με πόδια και κάποιοι τρίτοι με συνδυασμό των παραπάνω, αλλά επιμένω: Τι μπορεί να βρήκε κάποιος στον Αλκαίο και τα "παλικάρια" που χόρευαν σαν πίθηκοι υπό την επήρεια βαρβιτουρικών?

Και τι ακόμα στις μέλισσες οι οποίες κατέβηκαν μ' ένα μεγαλοφυές κομμάτι.

Ένα κομμάτι το οποίο μιλάει για έναν τύπο που θέλει να φάει την αδερφή του φίλου του, κι εκείνος αντί να τον σακατέψει, κάνει τον κινέζο!!!

Κι ενώ νομίζαμε πως είχαμε ακούσει τα χειρότερα τραγούδια ever, διαπιστώνουμε πως οι κακόγουστοι και οι ατάλαντοι έχουν άφθονα αποθέματα δημιουργικότητας.

Θα μπορούσα μάλιστα να παρομοιάσω το "OPA" με τον Ολυμπιακό!

Πριν αναρωτηθείτε ενδόμυχα (ίσως και φωναχτά) τι ναρκωτικά παίρνω και από που, αφήστε με να αναλύσω τον συλλογισμό μου:

-Βγήκε πρώτο στην Ελλάδα.

-Στην Ευρώπη θα πατώσει.

-Θα γίνει ρεζίλι.

-Θα κάνει ακόμα και τους ψυχρούς βορειοευρωπαίους να γελάσουν.

Επίσης, ρωτήστε τον εαυτό σας πόση σοβαρότητα αποπνέει η ενδεκάδα του ολυμπιακού και πόση το roster του Αλκαίου. Δεν θα μπορούσε άνετα ένας από δαύτους να παίζει αμυντικό-χαφ στο γαύρο? Τι παραπάνω έχει ο Dudu κι ο Maresca? Κι αντίστροφα: Ντύστε τον Κώστα "Ντεσπεράντο" Μήτρογλου με αυτές τις ενδυμασίες και θα δείτε πόσο δίκιο έχω.

Επειδή η παπαρολογία (συγγνώμη) είναι αγαπημένο μου σπορ, κατάφερα πάλι να ξεφύγω, αλλά επανέρχομαι εκεί που είχα μείνει.

Στο αγαπημένο μου συγκρότημα.

Τις μέλισσες.

Λυπήθηκα πάρα πολύ που δεν πήγαν αυτές στην Eurovision, καθώς θα χαιρόμουν να τις δω να γίνονται ρόμπες πανευρωπαϊκώς. Όχι ότι αυτό θα αποδείκνυε κάτι, απλά θα ήταν μια προσωπική ικανοποίηση (είμαι κακός, το ξέρω). Εξάλλου θα έχουν στο MAD όση δημοσιότητα χρειαστούν για να πάνε μπροστά, παρέα με τα Κόκκινα Χάλια, τον Μύρωνα Στρατή (ποτέ δεν κατάλαβα ποιο από τα δύο είναι το όνομα του) υπό την καθοδήγηση φυσικά του Θέμη Γεωργαντά. Επιτρέψτε μου να αφήσω μερικές σειρές κενές, καθώς συσσωρεύτηκε πολύ ταλέντο στις 4 προηγούμενες και κοντέυει να ξεχειλείσει από τον browser μου.

Όλα ΟΚ.

Πριν όμως κλείσω το άρθρο μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους μας στηρίξατε σ' αυτές τις πρώτες μας εκπομπές και με τη συμμετοχή σας φτάσατε μέχρι το αστρονομικό νούμερο των 102 (...) ακροατών την προηγούμενη παρασκευή!

Ελπίζουμε όσο περνάει ο καιρός και όσο μαθαίνουμε, να γινόμαστε πιο άθλιοι, πιο εκνευριστικοί, πιο κουραστικοί, και γενικά πιο ανυπόφοροι από ποτέ!!!

Με αγάπη

Ο Θείος