Summer In Greece

Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να διαλέξουν μόνο μια εποχή για να ζήσουν, αυτή θα ήταν αδιαμφισβήτητα το καλοκαίρι. Λίγο οι καλοκαιρινές διακοπές των παιδικών μας χρόνων, λίγο το απωθημένο για ατέλειωτο παιχνίδι σε παραλίες και θάλασσα, και φτάνοντας στα είκοσι σου χρόνια έχεις αρχίσει να πιστεύεις ότι παράδεισος είναι ουσιαστικά ένας ατέλειωτος Αύγουστος. Το ελληνικό καλοκαίρι δη, είναι ένα μεγάλο, ξεχωριστό κεφάλαιο της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας, ένα κεφάλαιο που για κάποιον που αρέσκεται στο να παρατηρεί τους άλλους και ενίοτε -πριν επανέλθει στην καθημερινότητα του «δεν κοιτάς τα μούτρα σου καλύτερα μαλάκα»- να γράφει κοροϊδευτικά σχόλια εις βάρος τους, είναι κάτι σαν την παρουσία της Ελλάδας στη Eurovision: μπορείς να ζήσεις χωρίς να το δεις, όμως με τι θα γελάς τις επόμενες βδομάδες;
Ασυζητητί λοιπόν, το καλοκαίρι του έλληνα μας φέρνει αντιμέτωπους με τις πιο cult πτυχές του ταμπεραμέντου μας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Απ’ τον Απρίλιο ακόμα έχει επιλεχθεί το glamour νησί στο οποίο θα παραθερίσουμε. Το κριτήριο φυσικά είναι το σεξ, είτε είσαι ρομαντικός πιτσιρικάς και στο στομάχι σου κολυμπάνε ακόμα πεταλουδίτσες, οπότε πας κάπου με την προοπτική να γνωρίσεις τον καλοκαιρινό έρωτα εισαγωγής που θα θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή γιατί ο αναγκαστικός χωρισμός θα σου ραγίσει την καρδιά, είτε είσαι κάφρος στη μετεφηβεία σου, οπότε ψάχνεις να πηδήξεις όσες περισσότερες μεθυσμένες Γερμανίδες μπορείς για να εκδικηθείς για το εξώφυλλο του Focus. Η ημερομηνία των διακοπών κανονίζεται έτσι ώστε να προλάβεις να δεις τον τελικό του Μουντιάλ, αλλά όχι και τέλη Αυγούστου, έτσι ώστε να προλάβεις τις μεθυσμένες ευρωπαίες που, απ’ ότι φαίνεται, γυρίζουν στη δουλειά τους γρηγορότερα από μας. Τις τελευταίες μέρες στην πόλη εξασκείς όλες τις ξενόγλωσσες ατάκες για καμάκι που μπορεί να σκεφτεί ο διεστραμμένος ανθρώπινος νους ( π.χ. «Αϊμ βέρι γκουντ ατ ράκετς, μπατ αϊ πλέι ονλι ιν μπεντ» ) και φυσικά προμηθεύεσαι μπλουζάκια με logos που μπορούν να σε ρεζιλέψουν για ολόκληρη ζωή ( όπως «I hate my clothes: Will you help me undress” ). Όλα αυτά γίνονται σε μια κατάσταση συνεχούς γκρίνιας για τον καύσωνα, παρότι διαθέτεις δύο air condition σπίτι κι ένα στο αμάξι. Όταν δε έρθει η ευλογημένη ώρα να φύγεις, φορτώνεις τρεις βαλίτσες ρούχα για μια πενθήμερη (τετραήμερη αν βγάλεις το πήγαινε – έλα ) ουσιαστικά εκδρομή, φορτώνεις και τους φίλους σου με τα δικά τους προικιά, κι έτσι τώρα έχεις και παρέα να μοιρολογήσεις για την οικονομική κρίση και το Cherokee σου που φουλάρει με 450 ευρώ. Φτάνεις στο καράβι κι εκεί, για τη διάρκεια του εξάωρου ταξιδιού, παριστάνεις πως διαβάζεις το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» στα ισπανικά, γιατί τα κάλλη, όπως έχει γίνει γνωστό, δεν είναι το παν, χώρια που αν δεν μπορεί ούτε ο Νίτσε να σε βοηθήσει να αναπαραχθείς, ποιος μπορεί;;; Όταν πιάσεις λιμάνι και αποβιβαστείς, συνειδητοποιείς ότι οι δρόμοι στα νησιά είναι κάτι σαν τους επιθετικούς της εθνικής μας, υπάρχουν και δεν υπάρχουν, και το Cherokee είναι το δεύτερο πιο άχρηστο πράγμα που διαθέτεις, μετά το βιβλίο που κρατούσες στο καράβι. Κι ενώ ζεις εν μέσω οικονομικής κρίσης δεν έχεις φροντίσει να κλείσεις δυο δωμάτια της προκοπής, και κάθεσαι τώρα να σου πιάσει τον κώλο ο κάθε καλοθελητής για μια τρύπα την οποία θα μοιραστείς με μια παρέα Σουηδών γυμνιστών ( αντρών, μη χαίρεσαι ). Τα βάζεις κάτω και λογαριάζεις πως λεφτά πολλά για βενζίνες κι αηδίες δεν υπάρχουν, άρα περπάτημα κι Άγιος ο Θεός. Ξαπλώστρες και πολυτέλειες μην ονειρεύεσαι γιατί στο νησί αυτά είναι ρεζερβέ, κι αν δεν έχεις κανέναν γνωστό, το κουβαδάκι σου και σ’ άλλη παραλία, κυριολεκτικά. Άντε να κάνεις μπάνιο σαν άνθρωπος όμως όταν για να βραχείς έστω λίγο στα δάχτυλα πρέπει να τσαλαπατήσεις τη μισή στρατιά του Δράμαλη, άσε που έχει κατουρήσει μέσα τόσος λαός όσοι είναι κι οι Βραζιλιάνοι που δηλώνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Σκασμένος, βγαίνεις το βράδυ και πίνεις μια μπουκάλα μόνος σου και ξυπνάς το πρωί γυμνός στην πισίνα, αλλά κατουρημένος και μόνος. Κάπως έτσι εξελίσσονται οι τέσσερις αυτές μέρες, και στο τέλος το μοναδικό κωλομέρι που έχεις πιάσει είναι του κολλητού σου, όταν πήγατε να κάνετε τους μάγκες και να παίξετε με κάτι πρώην Σοβιετικούς beach volley και σας γελούσε όλη η παραλία. Α, και να μην το ξεχάσω, μόλις γυρίσεις φροντίζεις να διαδώσεις ότι στο νησί συμμετείχες σε ρωμαϊκά όργια και τέτοιες διακοπές δε θα ξαναγίνουν. Και του χρόνου με υγεία.



***


Ελάτε, πείτε την αλήθεια, δεν το σκεφτήκατε κι εσείς πως όλοι αυτοί που βγαίνουν και φωνάζουν για το πάρτι που έγινε στο Αβέρωφ δεν είχαν ιδέα ότι πρόκειται για θωρηκτό αρχικά, αλλά για ρώσικο κλαμπ; Κι ότι ο Κουντουριώτης ήταν ο τυπάς που έπαιζε το μπουζούκι όταν η Παπαρίζου τραγουδούσε «Die For You»; Γαϊδουριά όμως του διοργανωτή: ολόκληρο πλοίο με το πλήρωμα του παίρνεις ρε μεγάλε Λέοντα, θα τη βγάλεις στο τζαμπέ με πέντε χιλιάρικα; O tempora o mores!


***


Να σημειωθεί ότι οι ηρωικές εμφανίσεις της εθνικής μας στα γήπεδα της νοτίου Αφρικής στα παιχνίδια με τις Νιγηρία κι Αργεντινή έγιναν απουσία του άχθου αρούρη Γιούρκα και πολύ γουστάρω όταν λέω «σας το λεγα». Ηρωικές εμφανίσεις μεν, παπούτσια στο χέρι στον Ότο ωστόσο, γιατί, όπως και να ‘χει, καιρός ήταν να παίξουμε και λίγο μπάλα. Και μπορεί ο Φερνάντο να είναι της αμυντικής κουλτούρας, 8 αμυντικούς όμως δε θα ξαναδούμε στα γαλανόλευκα…




Κος Γουρούνης