Pigmouth Strikes Again

Κατ’ αρχάς χαίρεται και καλώς ήρθατε σε μία ακόμα σεζόν ραδιοφωνικού blogging. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την υπομονή σας που είναι απαραίτητη για την παρακολούθηση αυτών που γράφουμε, αλλά και σε περίπτωση που αυτή εξέλειψε, σας συγχαίρουμε για την ανάρρωσή σας από τις μαζοχιστικές τάσεις που επιδείξατε με την ανοχή σας τον προηγούμενο χρόνο. Όσον αφορά το σεβαστό χρονικό διάστημα για το οποίο τα πληκτρολόγιά μας ήταν ανενεργά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το βαρύ, καθημερινό, ψυχολογικό φορτίο της κρίσης και το άγχος της εξεταστικής μας κατέβαλλαν, όμως εφόσον σας έχουμε συνηθίσει στην ωμή ειλικρίνεια, θα πούμε ότι απλά βγαίναμε, πίναμε, κοιμόμαστε και βαριόμαστε. Με την αφορμή ωστόσο της πρώτης προειδοποιητικής κρούσης απ’ το αφεντικό -αυτή στην οποία σου λέει «κοίτα αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις…» και ΞΕΡΕΙ πως δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις ( τι να πω, έχουμε καλό αφεντικό )-, καλό είναι να μπαίνουμε σιγά σιγά στους ρυθμούς μας για να μην μας κλέψει όλη τη δόξα το ζεύγος Λιάγκα ή η καινούρια εκπομπή της Τάτι.


***


Αρχίζουμε λοιπόν από εκεί που σταματήσαμε, με το top hit ‘ελληνικό καλοκαίρι’ και μερικές παρατηρήσεις μου:

1. Οι διακοπές με το ‘πρόσωπο’ είναι σαν τα sugar-free γλυκά: αν και το ξέρεις ότι δεν αλλάζει τίποτα, είσαι πεπεισμένος ότι όλα τα άλλα έχουν πάντα καλύτερη γεύση.
2. Αν δεν το ψάξεις και πολύ, πάρεις μια τσάντα και φύγεις ίσως και να κάνεις τις καλύτερες διακοπές της ζωής σου. ΑΛΛΑ… το να έχεις μια πληροφορία παραπάνω για το που θα πας δε θα σε στείλει και στην εντατική. Αποφεύγονται έτσι δυσάρεστες εξελίξεις όπως αυτή του να έχεις πάει «διπλός» και να ανακαλύψεις πως το νησί που επισκέπτεσαι είναι το must του καλοκαιριού για τους εργένηδες. Εκτός κι αν υπάρχει αμοιβαία διάθεση για πειραματισμούς, όπου σ’ αυτήν την περίπτωση έχετε τον αμέριστο σεβασμό όλων των εργαζομένων του σταθμού. Ή το να πας «μονός» και να διαπιστώσεις πως σ’ όποια και να την πέσεις από κάποιον θα της φας. Είτε αυτός είναι ο πατέρας της, είτε ο γιος της.
3. Κάποια στιγμή, στο μακρινό παρελθόν, κάποιος σφύριξε σ’ όλους τους λαούς της οικουμένης πως τα ελληνικά νησιά είναι ένας πολύ όμορφος προορισμός, κάπου που όλοι μπορούν να απολαύσουν τον ήλιο και τη θάλασσα, και το κυριότερο όλων, μπορούν να έρθουν μόνο με την ταυτότητά, το διαβατήριο, τα χρήματα τους και χωρίς την ανθρώπινή τους υπόσταση. Αν και δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που ένα σύγχρονο κράτος χρειάζεται να ανεχτεί κάτι τέτοιο, καταλαβαίνω πως απ’ τον τουρισμό μηδέν, καλά είναι και τα φραγκοδίφραγκα που αφήνουν οι πιτσιρικάδες. Αυτό που δε δύναμαι να κατανοήσω είναι πως σκατά όλοι αυτοί, όταν με το καλό επιστρέψουν στις πατρίδες τους έχουν να πουν κάτι, αρκετές φορές άσχημο μάλιστα, για τις διακοπές τους απ’ τη στιγμή που όσο λειτουργούσαν σε ώρα Αθήνας το αίμα τους είχε περιεκτικότητα 67% vol. κι αυτοί έφερναν περισσότερο στα τρία γουρουνάκια παρά σε ανθρωποειδή. Ισχύει κι εδώ το «δώσε θάρρος στον ευρωπαίο», γιατί κι άλλες χώρες προσπαθούν να προσελκύσουν τουρίστες με κάθε τρόπο, όμως μόνο στην Ελλάδα οι πινακίδες στα μαγαζιά είναι σε 4 γλώσσες καμία εκ των οποίων η γηγενής…


***

Και λίγα μπουκάλια τους πέταξαν τους Placebo τα παιδιά στο Θέατρο Γης. Εγώ τη γλύτωσα τη λυπητερή τελευταία στιγμή (λόγω της άποψης μου πως με φιλικό ζευγάρι μπορείς να βγεις για φαγητό, ποτό, ακόμα και σε ταινία να πας αλλά σε συναυλία ας’ το καλύτερα, αλλά δεν είναι της ώρας η συζήτηση), καταλαβαίνω όμως όλους αυτούς που έδωσαν από 30 έως και 45 ευρώπουλα και βγήκαν οι κύριοι και παίξανε για 2-3 τσιγάρα. Καλύτερα να τα δώσεις και να πας να ακούσεις ερασιτέχνες που θα γουστάρουν και θα παίξουν κι ένα διωράκι γεμάτο! Κι επιτρέψτε μου, αυτά που ακούγονται για δυσφήμιση της χώρας μας στους καλλιτεχνικούς κύκλους είναι διαστημικές ηλιθιότητες: προτιμούμε να διαδίδουν οι Placebo στα φιλαράκια τους πως στην Ελλάδα πας, γρατζουνάς λίγο τις κιθάρες και την κάνεις απ’ την πίσω πόρτα και σου λένε κι ευχαριστώ; Με το αζημίωτο φυσικά, για να μην ξεχνιόμαστε.


***


Η λέξη ‘βανδαλισμός’ είναι αρχαία, τόσο ετυμολογικά όσο και στην ουσία της. Για παράδειγμα το 417 π.Χ., το αμέσως προηγούμενο βράδυ πριν την αποστολή των Αθηναίων για την Σικελική εκστρατεία, βρέθηκαν αποκεφαλισμένα διάφορα αγάλματα του Ερμή (οι περίφημες Ερμές που τοποθετούνταν σαν οδοδείκτες), κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε ο Αλκιβιάδης κι η παρέα του – που ήταν λίγο αλητάκια απ’ ότι φαίνεται-, κι αυτός ο βανδαλισμός ήταν η αφορμή να δρομολογηθούν οι εξελίξεις του Πελοποννησιακού Πολέμου. Άλλη μια περίπτωση που μου έρχεται στο μυαλό είναι η καταστροφή ακόμα κι ολόκληρων μοναστηριών κατά την περίοδο της Εικονομαχίας στο Βυζάντιο. Βανδαλισμός ίσως μπορεί και να θεωρηθεί η τακτική της «καμένης γης» που εφάρμοζαν κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 οι κλέφτες, το ότι έκαιγαν δηλαδή περιουσίες και σπαρτά για να πληγεί ο ανεφοδιασμός των τουρκικών στρατευμάτων. Κάτι ξεχνάω όμως. Α, ναι! Την ηρωική καταστροφή του γηπέδου του Πανιωνίου από τους αυτοαποκαλούμενους «πάνθηρες», πράξη αντίστασης απέναντι στο κατεστημένο των ευρωπαϊκών αγώνων της UEFA…


***

Κράτησα για το τέλος τις ευχές για καλές σχολικοφοιτιτικές χρονιές ή επαγγελματικές αποκαταστάσεις, υγεία, κανέναν παρά παραπάνω στην τσέπη μας, την πρώτη αλάνθαστη πρόταση του πρωθυπουργού στα ελληνικά κλπ. Το H.S.R. είναι εδώ, ανανεωμένο, έτοιμο να σας κρατήσει και πάλι συντροφιά μέσω της διαδικτυακής μας συχνότητας ( αδόκιμος όρος, αλλά όπως λέει κι ο Θείος, δικό μας είναι ότι θέλουμε γράφουμε ) κι όσοι πιστοί, μείνετε συντονισμένοι γιατί η επίσημη ραδιοφωνική έναρξη της σεζόν δεν αργεί!



Κος Γουρούνης