Do you close your eyes

Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου είχε φέρει στο σπίτι ένα μικρό φοξ τεριέ. Θυμάμαι το είχαμε φράξει σε μια γωνία της αυλής για να μη χαλάει το μπαχτσέ της μάνας μου, κι εγώ πήγαινα με μια βέργα και το πείραζα για να κάνει λίγο σαματά και να λυθώ στα γέλια. Ήρθε λοιπόν ο πατέρας μου μια ωραία πρωία και μου είπε πως ο σκύλος μπορεί να συγχωρεί αλλά δεν ξεχνά ποτέ, γι’ αυτό να κόψω τις μαγκιές. Το σκύλο εν τέλει τον άφησα στην ησυχία του, μου πήρε όμως αρκετά χρόνια να συνειδητοποιήσω πως οι έλληνες είμαστε χειρότεροι ακόμα κι από εκείνο το μικρό φοξ τεριέ. Δεκέμβριος 2008: Πεθαίνει ο Αλέξης, βγαίνουμε στους δρόμους, χτυπιόμαστε, τα σπάμε, φωνάζουμε αντιφασιστικά συνθήματα άλλων καιρών και φέρνουμε τη χώρα σε εμπόλεμη κατάσταση. Δυο μήνες μετά και κανένας δεν “give a damn”, που θα λέγανε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Μάιος 2010: Στη σκιά των σκληρών οικονομικών μέτρων και της αναμενόμενης χειραγώγησης των οικονομικών της χώρας από το Δ.Ν.Τ., ξεσπά μια μικρή λαϊκή επανάσταση που καταλήγει με την πυρπόληση μιας τράπεζας και τεσσάρων χαμένων ζωών. Στο δε facebook ξεσπαθώνουν όλοι, ιδρύουν ομάδες συμπαράστασης και διαμαρτυρίας, ζητούν άμεσες πολιτικές αλλαγές και κάνουν το Λαζόπουλο υπερήφανο για τη δραστήρια νεολαία του τόπου. Ένα μήνα μετά; Ρε, εδώ έβγαλε τσόντα η Ντούβλη, ο Παναθηναϊκός πήρε το νταμπλ κι ο Γιώργος Αλκαίος αδικήθηκε κατάφωρα απ’ τις γειτονικές χώρες στο μεγαλύτερο gay parade της Ευρώπης, ποιος τους θυμάται τους νεκρούς! Και το χειρότερο είναι πως στο ελάττωμα της μνήμης χρυσόψαρου που αποκτήσαμε με τα χρόνια, έρχεται να προστεθεί κι η απάθεια, η προφανής αδιαφορία. Βιάζουν τους διπλανούς και φωνάζουν για βοήθεια; Αλλάζεις κανάλι. Περπατάς στο δρόμο με το mp3 στ’ αυτιά και βλέπεις να κλέβουν κάποιον; Αλλάζεις τραγούδι. Σου κόβουν τα δώρα του Πάσχα, των Χριστουγέννων, το επίδομα αδείας, το δικαίωμα να βγεις, να πιεις, να μαμήσεις; Αλλάζεις στάση…

***

Για το αδέλφι – αλήτη – πουλί Τόλη που χρωστάει στην εφορία τα περίφημα 5,5, δεν εξεπλάγην δε, έχω όμως πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Δηλαδή το 2001 όταν και υπολογίστηκε το ποσό, ο Βοσκόπουλος, με 5,5 φορολογηθέντα εκατομμύρια, έβγαζε περίπου ένα πενηντάρικο στο νερό; Κι αν τα έβγαζε, που στο διάολο τα έτρωγε και δήλωνε πως δεν είχε; Επίσης, το σώμα των εφοριακών δεν έχει κάποιο τρόπο να διαπιστώσει αν όντως τα έχει ή όχι, η απλά « ο Τόλης Βοσκόπουλος πρέπει να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση γιατί με τα τραγούδια του ερωτευτήκαμε », που δήλωσε ο κύριος Ντουκάκης, πρόεδρος των φοροτεχνικών;;; Και τέλος, εμείς που δεν ερωτευτήκαμε με τα τραγούδια του Τόλη έχουμε κάποιου είδους ψυχοσωματική ανωμαλία;

***

Για τα επεισόδια στη Λαμία, ότι και να γράψει κανείς είναι απελπιστικά λίγο και κοινότυπο. Προσωπικά μπορεί να μη γνωρίζω ούτε τη σχήμα έχει η μπάλα του Handball ( κάτι που πιστεύω και για την πλειοψηφία των κάφρων που έκαψαν την πόλη της Στερεάς Ελλάδας ), καταλαβαίνω όμως ότι υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που είτε παρακολουθεί, είτε συμμετέχει σ’ αυτά τα αθλητικά δρώμενα, κι είναι κρίμα που επειδή οι δικέφαλοι οπαδοί αποφάσισαν να κοκορομαχήσουν πάνω τους ( το copyright του λογοπαίγνιου στο φίλο μου Κώστα ), τώρα πρέπει να τα στερηθούν. Λεπτομέρεια που σκοτώνει, η δήλωση του εκπροσώπου της Αστυνομίας, «αποφασίσαμε να μην επέμβουμε για να μην κάνουμε τα πράγμα τα χειρότερα». Βέβαια, γιατί είναι γνωστό της πάσης ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την επέμβαση της Αστυνομίας όταν γίνονται παράνομοι εμπρησμοί και βανδαλισμοί. Άσε που βαριούνται κι όλας οι άνθρωποι…

***

Ο κόσμος του Heavy Metal θρηνεί, ο κόσμος του Heavy Metal δε θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. Ο ιταλο-αμερικανός κοντός με την τεράστια φωνή, ο μεγαλύτερος «παραμυθάς» frontman που περπάτησε ποτέ τις σκηνές του ταπεινού μας πλανήτη, ο Ronnie James Dio νικήθηκε από την επάρατη νόσο μετά από μάχη έξι μηνών ( τα σέβη μου και τις ευχαριστίες μου στο φίλο Τσάκι που με διόρθωσε ). Ο τραγουδιστής των Elf, των Rainbow, των Black Sabbath, των Heaven And Hell, κι φυσικά ο τραγουδιστής με την επιτυχή solo πορεία, άφησε την τελευταία του πνοή στις 16 Μαΐου. Όλοι όσοι αγάπησαν αυτή τη μουσική μέσα από τη φωνή του, αλλά και όλοι εμείς οι κολλημένοι με τα παραμύθια και τους φανταστικούς κόσμους της Fantasy λογοτεχνίας, τον ευχαριστούμε για τα μαγικά ταξίδια που μας προσέφερε μέσω των τραγουδιών του και των στίχων του. Κι όπως έχει γράψει κι ο ίδιος « … Phantom figures free forever, out of shadows shining ever bright …” ( κι ο τίτλος του άρθρου φυσικά τραγούδι των Rainbow τραγουδημένο απ’ τον εκλιπόντα, που συμπεριλαμβάνεται στο δεύτερο άλμπουμ των Rainbow με τίτλο Rising ).


Κος Γουρούνης