Pig Brother

Προσωπικά την περίμενα την κατηφόρα του Big Brother εν έτει 2010 κι ας προσπαθούν οι μεσημεριανές εκπομπές να μας το μπάσουν απ’ την πίσω πόρτα. Όχι γιατί στα εννιά χρόνια που μεσολάβησαν από τον Τσάκα και τον Πρόδρομο βάλαμε τα θεμέλια μιας ποιοτικής τηλεόρασης, αλλά γιατί ο κόσμος έχει αλλάξει δραματικά. Εννοείται πως το ενδιαφέρον που δείχνουν οι συμμετέχοντες δε με εκπλήσσει διόλου καθώς, όπως άλλωστε έγραφα και σε παλιότερο κείμενο, στη σύγχρονη πραγματικότητα η ζυγαριά ηθών του κάθε ανθρώπου γέρνει περισσότερο απ’ την πλευρά των χρημάτων παρά απ’ αυτή της δημόσιας εικόνας, κάτι που είναι, δυστυχώς, σημείο των καιρών. Εξυπακούεται πως παρομοίως δε με εκπλήσσει το εντονότατο ενδιαφέρον των τηλεοπτικών σταθμών για τέτοιου είδους προγράμματα, αηδίες δηλαδή χαμηλού κόστους που γίνονται αμέσως αποδεκτές από μεγάλη μερίδα τηλεθεατών. Όπως το 2001, έτσι και σήμερα, οι επιχειρηματίες που συντηρούν τα κανάλια της τηλεόρασης είναι πάνω απ’ όλα αυτό, επιχειρηματίες. Η ηθική είναι ηθική, και η ποιότητα, ποιότητα, αλλά όπως αν έχεις περίπτερο και βλέπεις ότι πουλάς μόνο τις τσόντες θα γίνεις επίσημος αντιπρόσωπος της Sirina για να κάνεις την μπάζα σου, παρομοίως κι αυτοί στρέφουν την προσοχή τους σε ό,τι πουλάει. Αποδεκτό ή όχι, σκουπίδι ή μη, ας μην μπαίνουμε σ’ αυτή τη λογική. Πρώτον γιατί είτε με τηλεχειριστήριο είτε με τηλεκοντάρι, όλοι έχουμε τη δυνατότητα αλλαγής συχνότητας, και δεύτερον διότι αν αποφασιστεί κάποτε γενική καθαριότητα και πέταγμα των σκουπιδιών απ’ τους τηλεοπτικούς μας δέκτες, δε νομίζω ότι το Big Brother θα είναι το μόνο που θα φύγει.

Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε, αλλά προς τι η έκπληξη που ανέφερα στην αρχή; Όπως άρχισα να γράφω, ο κόσμος δεν είναι πια ίδιος. Αυτός πριν από εννιά χρόνια φυσικά και δεν ήταν μεσαιωνικός, αλλά σε μια σύγκριση head to head με τον σημερινό σίγουρα βρισκόταν αρκετά βήματα πίσω. Βλέπετε, το πρώτο Big Brother έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες ανθρώπους να κοιτάξουν τη ζωή μιας ντουζίνας άλλων από την κλειδαρότρυπα, κάτι που για τη συντριπτική πλειοψηφία είναι τουλάχιστον δελεαστικό. Η υστεροφημία που συνόδευε το πρόγραμμα έκανε πολλούς γονείς να απαγορεύσουν στα παιδιά τους την παρακολούθησή του, ενώ ακόμα και σαν τηλεοπτικό κοινωνικό φαινόμενο ο εγκλεισμός μιας ομάδας ανθρώπων, διαφορετικού κοινωνικού υπόβαθρου και χαρακτήρα, σε ένα κλειδαμπαρωμένο σπίτι ήταν κάτι πρωτότυπο. Τα χρόνια όμως πέρασαν και μαζί τους έφεραν την επανάσταση του internet, που ναι μεν ζούσε και βασίλευε το 2001, όχι όμως με τον πλουραλισμό του σήμερα κι όχι με τη σημερινή πληθυσμιακή κάλυψη: γιατί π.χ. να αναρωτιέσαι τι κάνει το ζευγάρι που είναι talk of the town όταν κλείνουν οι κάμερες στο σπίτι του μεγάλου αδερφού, όταν μπορείς να δεις στο διαδίκτυο εκατομμύρια άλλα ζευγάρια που δεν είναι τόσο μυστικοπαθή να βγάζουν τα ματάκια τους, ακόμα κι αν μένεις σε μια ερημική βραχονησίδα. Ή, ακόμα καλύτερα, γιατί να συζητάς την προσωπική ζωή πέντε αγνώστων, όταν μέσω του facebook και των υπολοίπων site κοινωνικής δικτύωσης μπορείς να μάθεις και να συζητήσεις τα πάντα γα τη ζωή των γνωστών σου. Επιπρόσθετα, έχουν μεσολαβήσει τόσα πολλά ριάλιτι προγράμματα, που πλέον η αρχική δίψα για τέτοιου είδους κουτσομπολιό έχει άρδην αρχίσει να σβήνει. Ούτε οι γονείς δε δίνουν βάση πλέον, προτιμώντας να μην κάνουν πολύ κακό για το τίποτα για κάποιους που ξύνονται όλο το εικοσιτετράωρο σε μια μακρινή μονοκατοικία. Άλλωστε ποιος βλέπει πια τηλεόραση όταν μπορεί να δει όποια ταινία η σειρά τραβάει η όρεξη του κάνοντας δυο κλικ στο ποντίκι του; Και τα νούμερα που μας σερβίρουν η (Κ)Α ΓΚΕ ΜΠΕ και οι λοιποί μην τα τρώτε άχαφτα. Αρχή είναι ακόμα, λίγο η περιέργεια, λίγο που δεν μπήκαμε καλά καλά σε κανονικούς ρυθμούς – κι άρα έχουμε άπλετο χρόνο να παρακολουθήσουμε ο,τιδήποτε μας σερβίρεται, σε κάνα δυο μηνάκια οι γερμανοί του alpha θα το φυσάνε και δε θα κρυώνει το άπατο που θα πιάσει το πρόγραμμα…


***


Κατόπιν προτροπής ενός φίλου να αναφερθώ και σε κάτι που ξέχασα στο προηγούμενο κείμενο: Έγραφα πριν δυο βδομάδες για τους Placebo και τα δικαιολογημένα μπουκάλια που φάγανε στη συναυλία τους στη Θεσσαλονίκη, δεν έγραψα τίποτα όμως για την εμφάνιση του Ozzy στο Terra Vibe στις 25 του περασμένου μήνα. Γιατί τα αναφέρω μαζί; Γιατί ο κος Osbourne παρότι στα εξήντα-ένα του έκανε μια αξιοσημείωτη, φιλότιμη προσπάθεια να ψυχαγωγήσει το κοινό της συναυλιακής ( μικρής, για τέτοια ονόματα) σκηνής του Terra Vibe για παραπάνω από δύο ώρες και πιστεύω πως όλοι έφυγαν ικανοποιημένοι για το πώς διάλεξαν να ξοδέψουν το πενηντάρικό τους. Εντάξει, ξέρω πως πολλοί δεν τον γουστάρουν τον Ozzy γιατί είναι λίγο τσαρλατάνος, έτρωγε πουλιά στη σκηνή, έκανε την οικογένειά του τηλεοπτικό πρόγραμμα κλπ κλπ, αλλά δεν παύει να είναι αυτός που είναι, έστω κι αν έπρεπε να περιμένουμε καμιά 20αριά χρόνια για να πει καινούριο τραγούδι της προκοπής. Κι όμως ήρθε, τραγούδησε, τα έδωσε όλα, κι έφυγε χειροκροτούμενος. Ζητάμε πολλά απ’ τους «καινούριους» που θέλουμε να βγάζουν κάτι απ’ το μεράκι των «παλιών»;




Κος Γουρούνης