Elected!

Σκεφτόμουνα να μην ξαναγράψω για τις εκλογές, με την ελπίδα ότι κι αυτές είναι σαν τα βουντού: αν δεν πιστεύεις σ’ αυτές δεν πρόκειται να πάθεις κακό. Τι να γράψω, τι να γράψω, ανοίγω την τηλεόραση να δω τι απασχολεί την ελληνική κοινωνία για να κάνω μια προσπάθεια να γράψω κι εγώ πάνω σ’ αυτό καμιά μαλακία. Κι εκεί ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωπος με το εξής δίλλημα: εκλογές ή Big Brother. Γι αυτό φάτε τώρα στη μούρη εκλογές και να λέτε κι ευχαριστώ.


***


Δημοτικές εκλογές λοιπόν, και παρακολουθώντας όλους αυτούς τους υποψηφίους να πουλάνε την πραμάτεια τους στα τηλεοπτικά παράθυρα καταλαβαίνει κανείς αρκετά. Πρώτον, ότι στα μεγάλα αστικά κέντρα αυτές οι υποψηφιότητες είναι κάτι σαν το αγροτικό των γιατρών. Η πλειοψηφία δηλαδή των πολιτικών πρέπει να υπερπηδήσει αυτό το...εμπόδιο στο δρόμο για μια καριέρα στη βουλή. Έτσι είναι οι καριερίστες όμως, όπου γης και πατρίς. Δε λέω, όλο και κάποιος θα βγει που θα κάνει πέντε σωστά πράγματα, όσο πιο καλός είναι όμως, τόσο πιο γρήγορα θα τον κατεβάσουν στις βουλευτικές. Δεύτερον, κι ίσως να είναι κι ιδέα μου, φέτος οι τόνοι έχουν πέσει λίγο. Ελάχιστα, αλλά αισθητά. Λίγο η κρίση – άρα και η μείωση των χρημάτων προς τσέπωμα-, λίγο η πολιτική του σχεδίου «Καλλικράτης» που είναι σαν ταινία του Lynch ( δεν ξέρεις τι θα γίνει, δεν ξέρεις πότε ακριβώς θα αρχίσει, και πάνω που αμφιβάλλεις ότι θα τελειώσει, πέφτουν οι τίτλοι ), τα κεφάλια είναι κατεβασμένα. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί οι πατριωτικές φανφάρες φθινοπωριάτικα είναι σαν τα ηρεμιστικά, με μέτρο σε κάνουν καλύτερα, χωρίς μέτρο σε στέλνουν ταξιδάκι. Τρίτον, όπως κάποτε μας το ξεκαθάρισαν ότι ο Άι Βασίλης είναι ένας παχύσαρκος κύριος που δουλεύει part-time στα εμπορικά, έτσι όλοι αυτοί πρέπει επειγόντως να κόψουν το βιολί της ανεξαρτησίας. Όταν σου δίνουν ένα καράβι λεφτά για τον προεκλογικό αγώνα απ’ το ΠΑΣΟΚ, κατεβαίνεις με το ΠΑΣΟΚ, όταν τα βάζεις απ’ την τσεπούλα σου, τότε είσαι ανεξάρτητος, αυτόφωτος, αλεξικέραυνος, όπως θες πες το. Τέταρτο και τελευταίο, όσοι κάνουν το σχεδιασμό προεκλογικών εκστρατειών πρέπει να κόψουν τις καραμελίτσες με την κρίση και τα μνημόνια. Ο κόσμος των πόλεων έχει άλλα προβλήματα που ζητάνε λύση απ’ αυτούς. Δε θέλει να ακούσει για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ για την έξοδο απ’ την κρίση, θέλει να μάθει αν θα γίνει ο καινούριος δρόμος που περνάει μπροστά απ’ το σπίτι του. Θέλει να μάθει τι θα γίνει με το δημοτικό παρκινγκ που χτίζεται μια εικοσαετία τώρα. Τι θα γίνει με το γήπεδο που παίζουν τα παιδιά του και την ανακατασκευή του που αποφασίζεται δυο τετραετίες. Αν θα περιφραχθεί σωστά το σχολείο για να μη θρηνούμε θύματα κάθε εβδομάδα. Αν θα διατεθούν λεφτά για δημόσια έργα, τι θα γίνει με την ύδρευση, την άρδευση, τις θέσεις εργασίας στο δήμο και πολλά άλλα. Ας ασχοληθούν μ’ αυτά προς το παρόν, κι όταν με το καλό γίνουν βουλευτές και πιάσουν την καλή, ας μιλήσουν και για τα υπόλοιπα.


***


Κάποτε ήταν τα μεξικάνικα: όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί που σέβονταν τον εαυτό τους είχαν μια Μαρία, μια Λάουρα, μια Πωλίνα, και πάει λέγοντας. Εν συνεχεία έγινε μια στροφή στα κουτσομπολίστικα. Προχωρώντας στο χρόνο παρατηρήθηκε η άνθηση κάθε είδους ριάλιτι, από ριάλιτι μουσικών ταλαίπωρων ταλέντων μέχρι και ζευγαρώματος αγροτών. Και φτάνουμε στο σήμερα που, αν έχουμε το Θεό μας, ανοίγουμε τους τηλεοπτικούς μας δέκτες και βλέπουμε παντού μάγειρες. Κοντούς, ψηλούς, γεμάτους, λεπτούς, αρσενικούς, θηλυκούς, ό,τι τραβάει η όρεξη σας. Σατανικό σχέδιο μου μυρίζεται: Τώρα που όλοι εμείς οι απλοί πολίτες τρώμε σκατά, δε χορταίνουμε και μόνο στη ιδέα ότι στον τηλεοπτικό μας δέκτη κάποιος μαγειρεύει σολομό εστραγκόν με γαρνιτούρα κους κους μαριναρισμένο με σος πορτοκαλιού;


***


Δεν κάνει που δεν κάνει τίποτα για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, η Κυβέρνηση πρέπει τουλάχιστον να βρει έναν τρόπο να συντονίζει τις απεργίες. Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι υπεύθυνοι έχουν καταλήξει σε ένα σύστημα κλήρωσης, όπου τα ενδιαφερόμενα για απεργία συνδικαλιστικά όργανα θα πρέπει να διαλέγουν από ένα νούμερο, κι όποιο βγαίνει απ’ την κληρωτίδα, απεργεί. Φήμες μιλούν και για την καθιέρωση του συστήματος με τα χαρτάκια που χρησιμοποιούν οι τράπεζες αλλά τίποτα δεν επιβεβαιώνεται επισήμως…





Κος Γουρούνης