Ελλάντα έκει νταλέντο

Κατά καιρούς έχω συμμετάσχει κι εγώ στις συζητήσεις που γίνονται για τα reality ταλέντων που προβάλλονται κατά καιρούς στη χώρα μας, τις περισσότερες φορές ημιμεθής, ώστε να γίνει η γλώσσα μου ροδάνι και να στολίσω με διάφορα μαργαριτάρια τους συνομιλητές μου, αλλά αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν συνήθως από τέτοιες συζητήσεις είναι ελάχιστα, καθώς κάθε συζητητής που σέβεται τον εαυτό του στον τόπο τούτο, κοιτά να κάνει το κομμάτι του, να πει αυτά που έχει να πει, και μετά να κλείσει ερμητικά τα αυτιά του. Παρόλα αυτά, μπορεί κάποιος εύκολα να διαπιστώσει πως υπάρχει ένα κλίμα δυσαρέσκειας όσων αφορά το ζήτημα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, και εν συνεχεία, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας. Να γράψω ότι διαφωνώ, θα γράψω ένα τεράστιο ψέμα και δε θέλω, όμως απ’ τη στιγμή που οι διάφορες ελληνικές οικογένειες αποφασίζουν να εκθέσουν το ταλέντο τους υπό αυτές τις συνθήκες, η περαιτέρω ανάλυση έχει την ίδια χρησιμότητα με το φωτάκι νυκτός στο δωμάτιο τυφλού.
Το ζήτημα είναι να αναρωτηθούμε όλοι τι σπρώχνει τους ανθρώπους, ειδικά τους νέους και σώας τας φρένας, σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου. Τι να αναρωτηθούμε δηλαδή, που η απάντηση βρίσκεται έξω απ’ την πόρτα του καθενός: Ζούμε σε μια χώρα που συνολικά η ανεργία πλησιάζει το ποσοστό των 13%, στις δε γυναίκες είναι πιο κοντά στο 20. Γι’ αυτό, απ’ το να του κόψει λόρδα, ο καθένας προτιμά να γίνει ρεζίλι των σκυλιών και να αποκτήσει δικαίωμα στο όνειρο της γεμάτης τσέπης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι τα σημερινά ποσοστά, αλλά η σταθερή αύξησή τους.
Κάθεσαι να σκεφτείς, λοιπόν, τι φταίει, και μετά από 10’ δεν την γλυτώνεις την ένεση αδρεναλίνης. Γιατί κι η διοίκηση του κράτους που «βολεύει» γαλαζοπράσινα παιδιά φταίει, κι ο οικονομικός προσανατολισμός, που με τις περικοπές και τις ιδιωτικοποιήσεις έχει συρρικνώσει τον αριθμό των θέσεων εργασίας, αλλά για μένα προσωπικά, «the oscar goes» στο σύστημα παιδείας.
Από πού να ξεκινήσεις σ’ αυτό το χάος. Πρώτον, μόνο εμείς οι έλληνες κάνουμε τη μεγάλη εξυπνάδα να εισάγουμε στα πανεπιστήμια μελλοντικούς ανέργους, βολεύοντας τους σε διάφορες σχολές που δεν μπορούν να τους αποκαταστήσουν. Γιατί καλή η ιχθυοκαλλιέργεια ρε αδερφέ, αλλά πόσοι να καλλιεργήσουν ψάρια σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων;;; Δεύτερον, έτσι όπως έχουν καταντήσει τα πανεπιστήμια, δεν υπάρχει πιο κατάλληλο μέρος για να σιχαθείς την επιστήμη σου. Καθηγητές που τα παίρνουν, καθηγητές που….σε παίρνουν, διοικητικοί που δουλεύουν αυστηρά 2 ώρες τη μέρα για να μην πάθουν λουμπάγκο σηκώνοντας το τηλέφωνο, και, το αγαπημένο μου, καθηγητές που δεν κάνουν τον κόπο να διδάξουν και στέλνουν στο πόδι τους βοηθούς. Μπαίνεις π.χ. με όρεξη να γίνεις μηχανικός, και φεύγοντας λες χίλιες φορές να πάω για κωλοτούμπες μπροστά στον Ψινάκη. Για να μη μιλήσω για το πόσα ουσιαστικά μαθαίνεις απ’ τη θητεία σου στη σχολή, γιατί κάπου εκεί μας πιάνουν τα κλάματα. Τέλος, η μικροαστική κοινωνία κι οι εμμονές της έσπρωξαν κατά κάποιο τρόπο το σύστημα στο να απαξιώσει οποιοδήποτε επάγγελμα δεν είναι αμιγώς επιστημονικό. Βεβαίως, γιατί η κάθε γιαγιά νιώθει καλύτερα ξέροντας ότι το παιδί της είναι γιατρός που πεινάει, παρά υδραυλικός με βίλα κι εξοχικό. Ήρθαν και τα φτηνά εργατικά χέρια εξ Αλβανίας, κι ο έλληνας τεχνίτης δεν υπάρχει πλέον ούτε στο πάρκο του Αρκτούρου. Κι αν δε διάβαζες άλγεβρα και Ο.Δ.Ε. στο λύκειο, άντε να την παλέψεις με το εισαγόμενο εργατικό δυναμικό που παίρνει τα μισά για να σκαλίσει έναν κήπο… Για να κατηγορήσεις μετά απ’ όλα αυτά τον κάθε φουκαρά που πάει για τα φράγκα στο κάθε reality.


***


Το πάτησε τελικά ο Γιώργος το κουμπάκι, κι άντε να δούμε τι θα δούμε, τώρα που οι μπαμπούλες του Δ.Ν.Τ. ήρθαν να σφίξουν τα ζωνάρια μας περισσότερο. Παίζει να είμαστε η μόνη χώρα πάντως που δε χάνει ευκαιρία να αυτογελιοποιείται, καθώς ο πρώτος άνθρωπος που τους υποδέχτηκε ήταν ένας ρεπόρτερ του Star, που τους πρόσφερε παραδοσιακούς λουκουμάδες. Πάνω που λες πως τους επηρρέασε κι αυτούς η κρίση…


***


Και ναι, η στήλη χρωστά ένα συγγνώμη απ’ τον τρισμεγιστό Σταμάτη Γαρδέλη το χορευταρά, που αν και δεν έχει αποχωριστεί ακόμα το «Με θυμάσαι ρε πούστη» ύφος, την προηγούμενη βδομάδα «μάγεψε κοινό και κριτική επιτροπή» ντυμένος φτωχός απόγονος του τρίτου εξαδέλφου του Ελ Σιντ. Θα μου πεις εδώ ο Μένιος προβάρει την περιβολή του κυβερνητικού εκπρόσωπου, ο Γαρδέλης σε πείραξε…


Κος Γουρούνης