16 Πράγματα που Μάθαμε τη Φετινή Σεζόν

- Αν είσαι ο καλύτερος, παίρνεις και το πρωτάθλημα. Απλό, λιτό, αλλά αληθινό. Ο Παναθηναϊκός ήταν στο μεγαλύτερο διάστημα της φετινής superleague η πιο αποδοτική ομάδα. Σίγουρα υπήρχαν πολλά και εμφανή μελανά σημεία στην πορεία του, αλλά εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον τα λάθη των αντιπάλων του για να πανηγυρίσει τον τίτλο. Έστω κι αν αυτό δε σημαίνει ότι είναι απαραίτητα καλύτερος του Ολυμπιακού, απ’ τον οποίο και ηττήθηκε και στις δύο συναντήσεις τους. Πάραυτα όμως, οι πράσινοι δεν παύουν να είναι μια ομάδα με περίσσιο ταλέντο, ένα αξιοζήλευτο κράμα παικτών με παρελθόν κι εμπειρία με νέους με όρεξη και λαμπρό μέλλον. Κι αν η διοίκηση συνεχίσει τις σωστές ενισχύσεις, δεν το χάνει ούτε του χρόνου!

- Ο πρωταθλητισμός θέλει λεφτά. Η πρώτη χρονιά που ο Σωκράτης Κόκκαλης επέλεξε να κρατήσει χαμηλό προφίλ στη μεταγραφική αγορά, έμελλε να είναι και η χρονιά που ο Ολυμπιακός θα ΄χανε το στέμμα. Οι οπαδοί των κόκκινων περίμεναν περισσότερα απ’ τον πρόεδρό τους, ο οποίος αδυνάτισε να ξοδέψει χρήματα για να μπαλώσει σημαντικές τρύπες στην εντεκάδα, όπως αυτή του αριστερού χαφ, ενώ το παράδοξο είναι πως εκεί που επέλεξε να ξοδέψει (Μέλμπεργκ) δικαιώθηκε, πράγμα που δε δικαιολογεί με τίποτα τη συμπεριφορά του να κάνει τα στραβά μάτια στις ελλείψεις της ομάδας. Παράλληλα, την ομάδα "κρέμασαν" παίκτες όπως ο Ντουντού και ο Ντιόγκο, απ' τους οποίους περίμενε πολλά, ενώ η πρόσληψη του Ζίκο θα μείνει στην ιστορία σαν τραγελαφικό συμβάν.

- Ο δικέφαλος του Βορρά είναι εδώ. Προσεγμένες μεταγραφικές κινήσεις, αγωνιστική πειθαρχία και προγραμματισμός, ήταν πράγματα που δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε απ’ τον Πάοκ. Κι όμως, αυτός ο σοβαρός Πάοκ έφτασε να διεκδικεί ακόμα και την κούπα, πλασάροντας τον εαυτό του σε πλεονεκτική θέση για τη μάχη των play-off. Αδιαμφισβήτητα, ορισμένοι παίκτες του αξίζει να τοποθετηθούν στην εντεκάδα της χρονιάς, με ηγέτη τον πορτογάλο Βιειρίνια, που αποτελεί πολυτέλεια για τα στάνταρ του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ ο Σάντος είναι αν όχι ο καλύτερος προπονητής στη χώρα, ο απόλυτος διαμορφωτής ομάδων.

- Ο Μπάγεβιτς έχει χάσει το μαγικό ραβδί. Όχι, δεν ευθύνεται αυτός για τα προβλήματα της Άεκ, οικονομικά και αγωνιστικά. Όμως φανερή ήταν φέτος η ανικανότητα του να διαχειριστεί σωστά το υλικό της ομάδος, η τακτική επιπολαιότητα που επέδειξε σε πολλά ματς (το χθεσινό με το Λεβαδειακό είναι ένα τρανό παράδειγμα), ακόμα κι η αδυναμία ενός σωστού μεταγραφικού σχεδιασμού, καθώς παίκτες που ο ίδιος εισηγήθηκε να αγοραστούν τον εξέθεσαν. Μεγάλο ελαφρυντικό, η έλλειψη μιας οιασδήποτε μορφής διοίκησης που τον άφησαν απροστάτευτο σε πειθαρχικά παραπτώματα και δημοσιογραφικές επιθέσεις.

- Ένας καλός προπονητής κάνει τη διαφορά. Ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ χαρακτηρίστηκε από πολλούς μετά το πρώτο ντέρμπι με τον Πάοκ σαν αποτυχημένη επιλογή. Μια αγωνιστική πριν το τέλος κι ένα ντέρμπι μετά, πολλοί απ’ τους επικριτές του πίνουν νερό στο όνομά του. Συμμετοχή στα play-off αλλά και στον τελικό του κυπέλλου (για τον πρώτο τίτλο μετά από 44 χρόνια), η σεζόν του Άρη αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στους οπαδούς, μόνο με τη σκέψη του «τι θα γινόταν αν…», που στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά την κατάληψη της προπονητικής καρέκλας από τον αργεντινό απ’ την αρχή της σεζόν.

- Γλυκόπικρη γεύση όμως αφήνει κι η σεζόν της Καβάλας. Όχι γιατί η έκτη ή έβδομη θέση που πιθανόν να καταλάβει η ομάδα στην πρώτη της σεζόν στη superleague είναι κακή, αλλά γιατί οι πιθανότητες να τερματίσει ακόμα ψηλότερα ήταν με το μέρος της. Πολύ καλό ποδόσφαιρο κατά καιρούς, μεγάλα αποτελέσματα απέναντι στους μεγάλους και τρομερές μεταγραφές παικτών που η μεταγραφή τους σε ισχυρότερη ομάδα είναι θέμα χρόνου. Μας τα χάλασε στο τέλος με τους καβγάδες, τις αποχωρήσεις προπονητή και παικτών και τα επεισόδια στον ημιτελικό κυπέλλου με τον Άρη, όμως ακόμα κι έτσι, το πρόσημο της χρονιάς της Καβάλας παραμένει θετικό.

- Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι κακός προπονητής. Λίγες αγωνιστικές μετά την αποχώρησή του, κι ενώ η «βασίλισσα του κάμπου» προετοιμαζόταν για τη δεύτερη κατηγορία, ο Παπακώστας ως ένα βαθμό, κι οι παίκτες που ο ίδιος ο Ουζουνίδης έφερε και δεν ήξερε να διαχειριστεί πειθαρχημένοι και καθοδηγούμενοι απ' το νέο τεχνικό, οδηγούν την ομάδα στη μάχη για την έκτη θέση. Η Λάρισα πλήρωσε φέτος την πολύ καλή περσινή της χρονιά, που είχε σαν αποτέλεσμα μαζική αποχώρηση παικτών λόγω αυξημένων οικονομικών απαιτήσεων, κι ως συνέπεια αυτής, μαζική αντικατάστασή των με παίκτες αμφιβόλου ποιότητας. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος της παραμονής επιτεύχθηκε, μένει να δούμε αν η θεσσαλική ομάδα μπορεί να ξαναγυρίσει στα στάνταρ που η ίδια έθεσε, και του χρόνου να πρωταγωνιστήσει.

- Φέτος ο φόβος των κρητικών ήταν η απουσία ομάδας τους την επόμενη αγωνιστική σεζόν. Το καμάρι του Ηράκλειου όμως τους διέψευσε. Μπορεί ο Εργοτέλης να μην διεκδικεί δάφνες για τη θέση του στην τελική κατάταξη, οι κιτρινόμαυροι όμως μπορούν να καυχιούνται πως το άκρως ανταγωνιστικό σύνολο του Καραγεωργίου καθιερώθηκε με το έτσι θέλω στην πρώτη κατηγορία, και περιμένει του χρόνου τον Οφη για να αποδείξει την κυριαρχία του στο νησί. Επόμενος στόχος η Ευρώπη, στόχος που αν κρίνουμε απ’ τη φετινή πορεία, δεν είναι ακατόρθωτος.

- Όταν όλοι συνεργάζονται αρμονικά και κάνουν τη δουλειά τους καλά η σωτηρία είναι παιχνιδάκι. Αυτή η πρόταση συνοψίζει τη σεζόν του Ατρόμητου. Μεταγραφικές κινήσεις ουσίας, επαγγελματισμός απ’ την συντριπτική πλειοψηφία των παικτών, σωστή και σοβαρή στήριξη της διοίκησης, και φυσικά η προπονητική καθοδήγηση του Γιώργου Δώνη, ενός ταλαντούχου και φιλόδοξου έλληνα τεχνικού, έβαλαν την ταμπέλα «πετυχημένη» στην ομάδα του Περιστερίου. Αιώνιο ψεγάδι της ομάδας, η απουσία μεγάλου πυρήνα οπαδών, τροχοπέδη στα όνειρα για μεγαλύτερες μεταγραφές που θα οδηγήσουν στην Ευρώπη, όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως η φετινή χρονιά του Ατρόμητου αποτελεί σεμινάριο για κάθε ομάδα που ανεβαίνει στα σαλόνια της πρώτης τη τάξει κατηγορίας.

- Ομάδα χωρίς στόχους δεν πάει πουθενά. Αυτό μόνο μπορεί να πει κανείς για τη σεζόν του Ηρακλή. Οι άνθρωποι ου Γηραιού δε φαίνεται να είναι ικανοί να ζυγίσουν το βάρος της ιστορίας της ομάδας και να πορευτούν ανάλογα κι αυτό οδηγεί την ομάδα με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Φέτος οι συγκυρίες ήταν τέτοιες που τη γλίτωσαν, αλλά αν δε βρεθεί μια αξιόπιστη διοικητική λύση, αλλά και μια χρυσή τομή ταλέντου – εμπειρίας στο αγωνιστικό κομμάτι, το μέλλον της ομάδας της Θεσσαλονίκης προβλέπεται δυσοίωνο.

- Ο Πανιώνιος είναι ικανός για το καλύτερο, δυστυχώς όμως και για το χειρότερο. Η ομάδα που μέχρι τη χριστουγεννιάτικη διακοπή έκλεβε τις εντυπώσεις, κινδύνεψε ακόμα και με υποβιβασμό λόγω τις κοιλιάς που έκανε στο δεύτερο γύρο. Οι λόγοι πολλοί, σημαντικότερος εκ των οποίων φέρεται να είναι πως οι παίκτες των πανθήρων αγωνίζονται επιλεκτικά σε κάποιους αγώνες, καθώς οι σειρήνες των ομάδων του πρώην ΠΟΚ βρίσκονται συνεχώς στο κατώφλι τους, όπως επίσης και μια ελλιπής προπονητική καθοδήγηση που οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση. Κοινώς πολύ ταλέντο, αλλά μηδέν διάθεση, τη στιγμή που ο καλύτερος τους παίκτης πέρυσι, ο Εστογιανόφ, δε φαίνεται ικανός να βγάλει ούτε ενενηντάλεπτο. Στον ορίζοντα ένα μακρύ καλοκαίρι περιμένει την ομάδα της Νέας Σμύρνης, στο οποίο η πόρτα της θα χτυπήσει πολλές φορές και για πολλούς παίκτες. Κάποιοι σίγουρα θα φύγουν, κάποιοι όχι, κι έτσι ο Πανιώνιος παραμένει το μεγαλύτερο αίνιγμα για τη νέα χρονιά. Αν ως εκ θαύματος κρατήσει ανέπαφο το βασικό κορμό, τότε μπορούμε να περιμένουμε πολλά.

- Παρόμοια η κατάσταση και στην Τρίπολη, όπου η ομάδα ξεκίνησε πολύ καλά, το τελείωμα όμως απογοήτευσε. Εδώ το πρόβλημα έχει όνομα και λέγεται Τσέζαρεκ. Η ομάδα των Αρκάδων χτίστηκε πάνω στον κροάτη επιθετικό, με αποτέλεσμα η απόδοση του να επηρεάζει άμεσα τη συλλογή των πολύτιμων βαθμών. Ωστόσο η ομάδα της πελλοπονήσου δεν κινδύνευσε ιδιαίτερα, ενώ διατήρησε και τα στάνταρ της έδρας της σε υψηλά επίπεδα δυσκολεύοντας πολύ τους αντιπάλους. Η σεζόν έπρεπε να είναι καλύτερη, όμως τα στατιστικά λένε πως ο Αστέρας ήταν απλά άτυχος, κι έχει ένα καλοκαίρι για να προετοιμαστεί και να το αποδείξει.

- Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη… Πολύ λένε πως η πρώτη εθνική δε θα είναι ίδια χωρίς την Ξάνθη. Τα γεγονότα όμως δείχνουν ότι δε θα λείψει σε κανέναν. Καιρός ήταν οι παραξενιές του Πανόπουλου να τιμωρηθούν, ειδικά φέτος που η γκρίνια του και οι διαφωνίες με τους προπονητές έφτασαν στο απροχώρητο. Αν τελικά σωθεί θα είναι χάρις στην ανικανότητα των άλλων, αφού έπαιξε σίγουρα το χειρότερο και πιο αντιπαραγωγικό ποδόσφαιρο, φορτώνοντας τα γραφεία τύπου με δεκάδες επιστολές διαμαρτυρίας. Κρίμα γιατί το παρελθόν κι εδώ είναι λαμπρό, και θα έπρεπε να στέκει παράδειγμα προς μίμηση για το μέλλον. Επίσης, μάλλον γίναμε μάρτυρες της τελευταίας χρονιάς του Λουτσιάνο, ο οποίος παρά την προσφορά του στα ελληνικά γήπεδα, δε δικαιολογεί με τίποτα το συμβόλαιό του.

- Ο Λεβαδειακός είναι το κλασσικό παράδειγμα της ομάδας ασανσέρ. Που και που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει πολύ καλή μπάλα στη Λειβαδειά (συγκλονιστική η χρονιά του Μπάρκογλου, που αν τελικά η ομάδα θα μείνει κατηγορία είναι υπ’ ευθύνη του), αλλά τις περισσότερες φορές, και χωρίς να είναι απαραίτητα κακός, χάνει τους βαθμούς σκοντάφτοντας στο αυλάκι που οριοθετεί το πως είναι σωστό να παίζεις και το πώς πρέπει για να πάρεις αποτέλεσμα. Παρότι οι παίκτες προσπαθούν κι η διοίκηση σιγοντάρει, η ομάδα δεν έχει τα φόντα. Θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια για τη σωτηρία, αλλά ίσως τα όρια της είναι ο πάτος της superleague.

- Απογοητευτικά Γιάννενα. Και πώς να μην είναι; Μεταγραφές όπως του Ελευθερόπουλου και του Μπακαγιόκο έδιναν τον παλμό μιας επανάστασης από την επαρχεία, η οποία είχε τα φόντα να φτάσει μέχρι τον ουρανό της Ευρώπης. Απότομη προσγείωση λοιπόν για τον ΠΑΣ σε μια σεζόν που θα τη θυμόμαστε για το 4-0 επί του Παοκ για το κύπελλο, σε ένα ματς – σκάνδαλο, με το χειρότερο γήπεδο στα χρονικά του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, και για σκόρπια αποτελέσματα όπως οι ισοπαλίες με τον Ολυμπιακό,σημαντικά μεν, άχρηστα δε όταν η φημολογούμενη καυτή ατμόσφαιρα των Ζωσιμάδων φέτος απουσίαζε. Δίκαιος ο υποβιβασμός.

- Ομάδα ανέκδοτο, ή απλά κακή διαχείριση παικτών, δυναμικού και καταστάσεων; Στην Κομοτηνή συνυπάρχουν οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Ο πρώτος γύρος ήταν κάτι το οποίο θα θυμόμαστε πολύ καιρό με τις χειρότερες αναμνήσεις για τον Πανθρακικό, μια ομάδα που πέρυσι το χειμώνα διεκδικούσε Ευρώπη και φέτος είχε συγκεντρώσει 2 βαθμούς. Ο δεύτερος ήταν πολύ καλύτερος, με διάφορα παιδιά να δείχνουν το ταλέντο τους κι η ομάδα να βάζει στο ταμείο αρκετά χρήματα απ’ τις διαφαινόμενες μεταγραφές των Μπέλεκ – Αργυρίου, αλλά όταν ο πρώτος γύρος έχει πάει χαμένος, τι να το κάνεις; Μια ομάδα που ήξερε πως θα υποβιβαστεί σχεδόν απ’ την αρχή, κι η πρώτη υποψήφια για την επάνοδο, μετά τα έσοδα των μεταγραφών.

- Bonus (1) : Η ποιότητα κοστίζει. Σισέ, Μέλμπεργκ, Σκόκο, Βιειρίνια κι άλλοι πολλοί, το αποδεικνύουν κάθε βδομάδα.

- Bonus (2) : Οι χουλιγκανισμοί στην Ελλάδα δε θα σταματήσουν ποτέ. Τουλάχιστον αν η πολιτεία συνεχίσει να αδιαφορεί.